Λεμεσός, γεύσεις από άλλες εποχές

Λεμεσός, γεύσεις από άλλες εποχές

Στους Νίκο Ζάμπογλου και Μάριο Τόκα τους αυθεντικούς και αθεράπευτα λεμεσιανούς

Λεμεσός αγαπημένη!
Στα καλοκαιρινά σου δειλινά οι μνήμες σου πληγώνουν.
Οι δυο «τρελοί» σου αγκαλιάζονται και παίζουν σαν τα μικρά παιδιά
σβήνοντας έτσι τους μύθους στη διαφυλετική την έχθρα.
Εκείνων και δική μας.
Ούτω πως μέσα στις αντιφάσεις και τους μύθους
βιώνει και βιώνεται τούτη η πόλη
η τρελή και άναρχη, μα πάντοτε ωραία!

Τον παρεπιδημούντα και «ενοχλούντα» ποιητή
εις Ίδρυμα απηλλάγησαν «εν ειρήνη» για να ψοφήσει.
Όμως , ο αυτόχθων μέτοικος δικός σου ποιητής
-υπερβαλλόντως όντως- εν βρασμώ ψυχής σε φιλοφρόνησε
ως «πόλη των χυδαίων» μα «και των αστόχαστων» την πόλη.

Μυστηριώδεις μάγισσες της Συκαμινιάς και της Πλατείας της Κουνναπιάς
μες τα βαθειά μεσάνυχτα καταμεσής του δρόμου
γυμνές τρομοκρατούν μειράκια και αφελείς κυράδες .

Μες τα σοκάκια του Ζιγκ-Ζάγκ και των Κεσογλουδιών
Νέοι την παρθενιά τους ακουμπούν,
σε πόρνες πρώην δούλες των καθώς πρέπει Οίκων σου.
Μητέρες μπάσταρδων παιδιών
των κραταιών και των σεβάσμιων αφεντάδων.

Και οι πανθομολογουμένως όμορφες κόρες της πόλης;
Δέσποινες αυτές νύμφες παρθένες ακριβές μες τα χρυσά τους κάστρα!
Φαντασιώνοντας μόνο να μπορούν.
Πρέπει να περιμένουν…
Σε αγνό αιδοιακό κουτί
και ζώνες παρθενίας η ηθική τους διπλοκλειδωμένη
Σε «καθώς πρέπει κοινωνία» που μονόδρομα οδεύει.

Μιαν απ αυτές ρωτεύτηκε
κι ο ερωτύλος διεθνής και περιβόητος έμπορος του θανάτου
που εδώ τα πρώτα και δοξασμένα έκανε βήματα του.
Μα της «ηθικής» το μένος σου τον έκανε να φύγει νύκτωρ επί τροχάδην!

Αριστοκράτισσες κυρές
φέρνανε απ τα Παρίσια μουσελίνες λαμπερές
κι απ’ τα κεφάλια των ανδρών εφύγανε τα φέσια.
Έβαλαν ψάθινα καπέλα αγγλικά.
Έτσι να μοιάζουνε –σχεδόν- στους άγγλους τους φλεγματικούς και νέους τους αφεντάδες.

Με άμαξα λαντό του τύπου «Βικτωρούδα»
στους δρόμους σου επεριδιάβαζε η περίτρανη περικαλλής Κυρία
δεικνύοντας με στόμφο τα αραχνοΰφαντα ψωνίσματα
που πρώτη έφερε αυτή απ τα Παρίσια.
Μακρυμάνικα. Μεταξωτά.
Να κρύβουνε τα τρυπημένα των παθών της χέρια...
Όμως το μυστικό, κοινό, σαν ψίθυρος πιο γρήγορα απ την άμαξα της
τρέχει κι απλώνεται στην πόλη.
Ο πάμπλουτος συμβίος της
ν’ αδυνατεί όσα και να σκορπίζει
απ τα πλούτη του, τα στόματα τους να στομώσει να μην μιλούν...
Εικόνες της κοινωνίας σου κι αυτές.

Με παραμύθια κι όνειρα μεγαλοπρέπειας
τρεφότανε τότε ετούτη η πόλη!

Λεμεσός μου λατρεμένη πόλη των άλλων εποχών
Στα υγρά ειδυλλιακά καλοκαιρινά σου δειλινά
ιστορίες ατέλειωτες για τέρατα και σημεία.
Και μνήμες που πληγώνουν.

Στης Λεμεσού τη πόλη υπάρχουνε όμως κι αθώοι
Μα αυτοί μετρούν τον θάνατο κι ο θάνατος είναι το μέτρο:
«memento mori»
διαλαλούσε ο αιθεροβάμων στοχαστής
που ερχότανε από άλλους κόσμους,
της ψυχροτάτης και φλεγματικής της γης της Εσπερίας
σ’ τούτη την πόλη την μικρή την αντιφατική
-καθόλου μεταφυσική- μα έξοχα ωραία!.

Λεμεσός μου πόλη αγαπημένη,
με τα ταξίδια του μυαλού μόνο σε μνήμες πάω.
Που κάποτε πονάν μα πάντοτε περήφανα σε νοσταλγίες με οδηγούν.
.

Σεπτέμβρης του 2007

Όπως την Άννα Κομνηνή

Τις νύχτες δίνω μάχες για να σε διώξω
από κει που βασιλεύουν
οι δίδυμοι γιοι της Ολυμπίας θεάς της Νύκτας,
ο Ύπνος κι ο Θάνατος

Κρεμάζω κουρτίνες από άλλες ζωές μη και σε ξεγελάσω.
Κόβω τ’ ονείρου τα φτερά μη και πετάξει πάλι
στον ύπνο μου απρόσκλητο να ρθει.
Γυρίζω ανάποδα το φως, βάφοντας το σκοτάδι χρώματα.

Οι πεισιθάνατες εμμονές σου
σε πιθυμιές ερωτικές και πάθους συνευρέσεις
με τρομάζουν.
Τον θάνατο σαν νεκρικό πουκάμισο αρνούμαι να φορέσω.
Αναπλάθω στη ματιά αμυδρές ελπίδες λύτρωσης.

Μάχομαι το έρεβος της νύχτας
εκεί που ανηλεώς σαδιστικά βασίλευες κι εσύ μαζί τους.
Λίγη ανάσα για να πάρω από τη βασανιστική παρουσία
μιας αγάπης γεμάτης μαύρη μοναξιά χωρίς διέξοδο.

Όπως την Άννα Κομνηνή που - κατά τον αλεξανδρινό-
με οδύνη “μέχρις οστέων και μυελών και μερισμού ψυχής”
καιγότανε σαν μόνη έμεινε,
έτσι κι εγώ τρέμω μη συνηθίσω τούτη τη μοναξιά.

Μα πως αλλιώς αφού η μοναξιά αλύπητα συντρίβει,
κι εσύ δίχως οίκτο επιμένεις να με τυραννάς;
«όλα εδώ πληρώνονται» να λες εσύ
κι εγώ « Ίλεως ίλεως γενού»!

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΙΤΟΥ ΚΟΛΩΤΑ

Ο Τίτος Κολώτας γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου την 1η Φεβρουαρίου 1944.

Αφού αποφοίτησε από το κλασσικό τμήμα του Λανιτείου Γυμνασίου Λεμεσού έκανε σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ως φοιτητής αναπτύσσει πλούσια συνδικαλιστική δράση και εκλέγεται Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εθνικών Φοιτητικών Ενώσεων Κύπρου ( ΟΕΦΕΚ) που με έδρα την Αθήνα και παραρτήματα σε όλες τις χώρες που σπουδάζουν Κύπριοι, είναι η φοιτητική οργάνωση που εκπροσωπεί τους απανταχού Κύπριους φοιτητές .
Από το 1971 μέχρι το 1977 ζεί στο Παρίσι όπου σπουδάζει δραματική τέχνη και σκηνοθεσία θεάτρου και μαζί με τον μεγάλο έλληνα σκηνοθέτη και θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Σεβαστίκογλου δημιουργούν το γαλλικό θεατρικό συγκρότημα «ΠΡΑΞΙΣ» το οποίο δίνει τακτικές παραστάσεις στο θέατρο της CITE UNIVERSITAIRE INTERNATIONAL του Παρισιού και σε περιοδείες σε μεγάλα φεστιβάλ στη Γαλλία και αλλού ως επιχορηγούμενος από το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας Θίασος.
Επιστρέφει στη Κύπρο όπου το 1979 δημιουργεί την γκαλερί-πολιτιστικό κέντρο ΠΟΛΥΤΟΠΟ. Παρουσιάζει στο κυπριακό κοινό αξιόλογους ελλαδίτες και κύπριους ζωγράφους όπως ο Γιάννης Γαΐτης, Σπυρόπουλος, Βασιλείου, Ζογγολόπουλος, Καραγιάν, Χαραλαμπίδης, Στας, Κόρπιτζ, Χατζηαδάμου και δεκάδες άλλους.
Στη συνέχεια μπαίνει στη δημοσιογραφία και την πολιτική (1981). Το 1985 ο αείμνηστος Σπύρος Κυπριανού του ζητά να αναλάβει το γραφείο τύπου και διαφώτισης του ΔΗΚΟ και το 1986 εκλέγεται ως Γενικός Οργανωτικός Γραμματέας του.
Αποχωρεί το 1989 από την ενεργό πολιτική και ασκεί και πάλιν επαγγελματικά την δημοσιογραφία. ως Διευθυντής ή Αρχισυντάκτης διαφόρων εφημερίδων και περιοδικών μεγάλης κυκλοφορίας της Κύπρου μεταξύ των οποίων το περιοδικό “Πανόραμα”, το TV Ραδιοπρόγραμμα» η «Χαραυγής της Δευτέρας» και ως Σύμβουλος Έκδοσης της καθημερινής «Χαραυγής». Διετέλεσε σύμβουλος της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία” συντάκτης της εφημερίδας “Ο Κήρυκας” και μόνιμος συνεργάτης της «Λεμεσού» του Φιλελευθέρου. Διατηρούσε για τέσσερα χρόνια μόνιμη στήλη στη σατιρική εφημερίδα "Ποντίκι"
Το 1988 διορίζεται από το Υπουργικό Συμβούλιο ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (1988-1993). Ως πρόεδρος της Επιτροπής Προγραμμάτων του ΡΙΚ συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία του Γ’ Ραδιοφωνικού του Προγράμματος και του Δευτέρου Καναλιού τηλεόρασης.
Το 1994 επιστρέφει στη Λεμεσό και εργάζεται ως παραγωγός εκπομπών λόγου και αρχισυντάκτης ειδήσεων στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό «Κανάλι 6».
Σημερα διατηρεί μόνιμη εβδομαδιαία στήλημε κοινωνικοπολιτικά θέματα  και μόνιμη σελίδα με θεματα από την ιστορία της Λεμεσού στην εφημερίδα"Φωνή της Λεμεσού".
Διετέλεσε ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος Λεμεσού για δεκα χρόνια από το 1996 μέχρι το 2006 με την Ανεξάρτητη Κήνηση Πολιτών Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ και προέδρευε της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Θεμάτων του Δήμου. Ως Δημοτικός Σύμβουλος, ανάμεσα σε άλλα, με δική του εισήγηση που γίνεται ομόφωνα αποδεκτή από το Δημοτικό Συμβούλιο, αποφασίζεται όπως η Λεμεσός διεκδικήσει τη δημιουργία στη πόλη μας πανεπιστημίου, απόφαση που οδήγησε στη δημιουργία του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου. Με δική του επίσης εισήγηση δημιουργείται το Μουσείο, Αρχείο και Κέντρο Μελετών της Ιστορίας της Λεμεσού και ο Δήμος διεκδικεί και επιτυγχάνει την απόκτηση της οικίας επάρχου για να το στεγάσει.
Μελετά , ερευνά συστηματικά και ετοιμάζει πολύτομη έκδοση της Ιστορίας της Λεμεσού από την αρχαιότητα ως σήμερα.
Εχει εκδώσει το βιβλίο «Η Λεμεσός κατά τον 19ο αιώνα» και συγγράψει μαζί με την Αννα Μαραγκού, το βιβλίο «Λεμεσός η Παλιά Πολιτεία μέσα από τον φακό του φωτογράφου Εντουαρτ» που είναι μια πολυτελής έκδοση-λεύκωμα του Πολιτιστικού Τμήματος της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου.
Μαζί με την Αννα Μαραγκού παραγματοποιεί την έκδοση του βιβλίου του Δήμου Λεμεσού «Λεμεσός ταξίδι στους χρόνους μιας πόλης», με την ευκαιρία των εκδηλώσεων «Λεμεσός –Πάτρα Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα 2006».
Στις ίδιες εκδηλώσεις παρουσιάζει ένα ντοκυμαντερ πάνω στις πολλαπλες πτυχες (ψυχαγωγική, ιστορική, πολιτική, εθνική, κοινωνική , οικονομική κ.λ.π.) του λεμεσιανού καρναβαλιού του Θωμά Καλλή βασισμένο πάνω σε κείμενο Τίτου Κολώτα.
"Μνήμες στη Πέτρα" Εκδόσεις "Consulo" 2009. Φωτογραφικό Άλμπουμ με φωτογραφίες και ποίηση Τίτου Κολώτα αφιερωμένο στον Μάριο Τόκα και Πανίκο Μαυρέλλη.

Λεμεσός: Φωτογραφικό Λεύκωμα με φωτογραφίες του Άκη Κλεοβούλου και κείμενα του Τίτου Κολώτα Έκδοση της SCHOELLER HOLDINGS.
Επιμελήθηκε και εξεδωσε το βιβλίο "Αναφορά στο Δάσκαλο. Ανθολόγιο από τη ζωή και το έργο του Κωστή Κολώτα¨. Έκδοση ( 2011) του Δήμου Λεμεσού και του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Κύπρου.
Το 2009 έγραφε, επιμελείτο  και παρουσίαζε την τηλεοπτική εκπομπή "Η Λεμεσος θυμάται",
Τον Ιούνιο του 2010 διορίστηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου.
Είναι Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος "Παττίχειο Αρχείο -Μουσείο-Κέντρο Μελετών" του Δήμου Λεμεσού, με Πρόεδρο τον Δήμαρχο λεμεσού.
Είναι παντρεμένος σε δεύτερο γάμο με την αρχιτέκτονα Μαρία Ανδρεοπούλου με την οποία έχει ένα γιο ηλικίας 21 χρόνων, τον Μιχάλη Ρωμανό.
Από τον πρώτο του γάμο με τη ψυχίατρο Λητώ Μαρκουλή έχει δύο παιδιά τον Ισίδωρο και τη Δάφνη .
Μιλά και γράφει πολύ καλά τα ελληνικά τα γαλλικά και τα αγγλικά.