Σελίδες

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Η ψυχαγωγία της ταβέρνας στη Λεμεσό: από το «Παρ του Αγαθάγγελου» ως τη «Φωλιά του Κούκου»



Του Τίτου Κολώτα, ερευνητή της λεμεσιανής ιστορίας.
Βγαίνοντας από τα σκοτεινά χρόνια της τουρκοκρατίας, η Λεμεσός μαζί και με την υπόλοιπη Κύπρο, δεν διέθετε και δεν έδινε πολλές ευκαιρίες στους πολίτες της για ψυχαγωγία. Στη κάθε είδους ψυχαγωγία. Και πιο ιδιαίτερα για τους νέους. Οι πιο ηλικιωμένοι, επομένως και παντρεμένοι με νοικοκυριά, «την βρίσκανε» κάπως σε μαζώξεις στα σπίτια, κυρίως τα μεγαλοαστικά που άρχιζαν τότε με την «απελευθέρωση» να πληθαίνουν. Με κάθε θρησκευτική και μη ευκαιρία διοργάνωναν εσπερίδες και βεγγέρες: Χριστούγεννα, Πάσχα, αποκριές κ.λ.π.
Για τους νέους όμως τα πράγματα δεν ήταν εύκολα.
Ανάγλυφη την εικόνα αυτή τη δίνει μια μελέτη του λεμεσιανού διανοούμενου και ποιητή Γιάννη Λεύκη που έγραψε εκεί γύρω στο ’30, σε μια προσπάθεια του για να δικαιολογήσει το πώς ο μεγάλος μας εθνικός ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης φθάνοντας στη Λεμεσό τα χρόνια εκείνα, διολισθαίνει σιγά-σιγά στο ποτό καταλήγοντας στο τέλος αλκοολικός. Μέσα λοιπόν από το απόσπασμα αυτό βγαίνει ταυτόχρονα και μια ενδιαφέρουσα εικόνα για τη γέννηση της ψυχαγωγίας και της νυχτερινής ζωής στη μικρή Λεμεσό στα πρώτα χρόνια της αγγλικής κατοχής:
«Τι ήτανε η Κύπρος στα χρόνια του Βασίλη; Ένας τόπος σχεδόν νεκρός. Ένας κόσμος που έβγαινε από το μακρύ τουνέλι της τουρκικής σκλαβιάς και τα μάτια του ήταν γιομάτ’ από σκοτάδι. Κι η Λεμεσός που σ’ αυτήν ήρθε να ζήσει ο ποιητής δεν ήτανε παρά μια μικρή πολιτεία από 5.000 κατοίκους που ζούσανε μια ήσυχη στενόχωρη ζωή που άρχιζε με το γέννημα του ήλιου και έσβηνε με το άναμα των λύχνων μέσα στα λιγοστά της σπίτια. Καμιά χαρά και καμιά διασκέδαση. Κανένα ξαλάφρωμα για τα κουρασμέν’ απ τη δουλειά νεύρα και μυαλά των ανθρώπων που σκολνούσανε από τις δουλειές τους για να το ρίξουνε στο φαΐ κι’ αμέσως ύστερα στον ύπνο.
Μ΄ αυτό αν ήτανε πρωτίτερ’ ανεχτό ήρθε στιγμή που δε μπορούσε να είναι πια. Οι νέοι, προπάντων όσοι έτυχε να βγούνε έξω ή ν’ ακούσουνε για τη ζωή που έκανε ο κόσμος σ’ άλλα μέρη, με δυσκολία ανεχόντουσαν την καταναγκαστική αυτή κλεισούρα και την έλλειψη κάθε νυχτερινής ζωής. Η ανάγκη να φθείρουνε τη ζωτικότητα τους σε κάτι, ανάγκη πρωτόγονη, ένστιχτο δυνατό και πανίσχυρο που ξεκινάει από την ιδιότητα της ζωντανής ύλης ν’ αυτοκαταστρέφεται, τους έσπρωξε να δημιουργήσουνε κάποια νυχτερινή ζωή, στην αρχή δειλά, όσο που να νικηθεί η αντίδραση των παλιών που πάντα δύσκολα δέχουνται οτιδήποτε καινούργιο, ύστερα πιο θαρετά, ώσπου η κίνηση αυτή ζητώντας κάποια στέγη για να μην είναι πλανόδια και λίγο περισσότερο φως για να μην σκοντάφτει και δεινοπαθεί στα στενοσόκακα της μικρής πολιτείας που αριά και που τα φώτιζε κανένα καπνισμένο παλιοφάναρο που αντιπροσώπευε το φωτισμό της εποχής, έγιν’ αιτία να δημιουργηθούνε τα πρώτα κέντρα νυχτερινής ζωής.
Τα κέντρ’ αυτά δεν ήτανε τίποτις άλλο παρά μικρές ταβέρνες ή μπυραρίες που ιδρυθήκανε είτε από ντόπιους είτε από ξένους που ήρθανε τον καιρό της Κατοχής.
Μια τέτοια μπυραρία είχε ανοίξη στη Λεμεσό από κάποιο Μαλτέζο Φελίσε που έγινε ύστερα γνωστή ως η μπυραρία του «Φιλίτς». (Βρισκότανε στο δρόμο που το λένε σήμερα «Βικτωρίας»). Στην αρχή δούλευε μόνο με τους Εγγλέζους αξιωματικούς και στρατιώτες της Κατοχής. Σιγά-σιγά όμως άρχισε να τραβάει και τους ντόπιους νέους που ζητούσανε να γλεντήσουνε κι αυτοί όπως οι ξένοι. Έτσι σιγά-σιγά η ταβέρν’ αυτή με τη μπύρα της, με τη μουσική της, με τους Εγγλέζους στρατιώτες που όταν μεθούσαν χορεύανε, τραγουδούσανε, παίζανε μποξ η κάνανε αυτοσχέδια νούμερα, γίνηκε το πρώτο κέντρο της νυχτερινής ζωής της Λεμεσού. Αργότερ’ αρχίσανε να ανοίγουνε διάφορες τέτιες ταβέρνες, άλλες για τον «καλό κόσμο» κι άλλες για το φτωχόκοσμο που ήτανε φυσικό να θέλει κι αυτός λίγη χαρά ας είναι και ψεύτικη.
Πιο ύστερα, όσο η πελατεία των νυχτερινών κέντρων μεγάλωνε κι’ ο κόσμος άρχιζε να θέλει κάτι καλύτερο, αρχίσανε ν’ ανοίγουνε τα πρώτα «Καφωδεία» που ήτανε γνωστά πρωτύτερα στον τύπο των «Καφές-Σιαντάντ» του εξωτερικού, με μουσική, ξένες αρτίστες και μικροθιάσους που διασκεδάζανε τον αντρικό πληθυσμό της Λεμεσού- γιατί οι γυναίκες δεν τολμούσαν να ξεμυτίσουνε τότες- με τραγούδια και νούμερα, μα περισσότερο με την επίδειξη φανταχτερών ευρωπαϊκών εσωρούχων και μερικών εκατοστών γυμνής γυναικείας σάρκας, επίδειξη υπερτολμηρή για την εποχή κείνη που συνόρευε πολύ με την πατριαρχική ζωή του σπιτιού και του γυναικωνίτη και μόνο ο γάμος έδινε ευκαιρία στον άντρα να δει γυμνή γυναικεία σάρκα».
Μέσα λοιπόν στο κλίμα εκείνο, με την δημιουργία των πρώτων ταβερνών , «καφωδείων» και άλλων χώρων αναψυχής (αλλά και «ακολασίας», για τα ηθικά μέτρα της εποχής), ο Λεύκης λέει και τα ακόλουθα για τον ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη:
«Μέσα στους πρώτους νέους που γίνανε οι πελάτες και τα θύματα των νυχτερινών κέντρων ήτανε κι’ ο ποιητής μας. Γιατί δεν υπήρχε την εποχή εκείνη τίποτις άλλο να κάμει. Ήτανε εποχή νέκρας και σκοταδιού. Κανένα πνευματικό ενδιαφέρον. Καμιά πνευματική κίνηση. Οι νέοι μαραινόντανε μέσα στα όνειρα τους κι οι πιο μορφωμένοι απ’ αυτούς καταγινόταν με τη λύση σχολαστικών «αινιγμάτων» που δημοσίευε η «Αλήθεια». Ήτανε η μόνη πνευματική απασχόληση. Κάπου-κάπου κάποια πολιτική είδηση φτασμένη από την Ευρώπη ή την Ελλάδα με τη βραδυπορία της χελώνας, τους ζέσταινε λίγο την καρδιά, άναβε τον ενθουσιασμό για να τους ξαναρίξει στο μούδιασμα που φέρνει η έλλειψη ενός παραμικρού κοινωνικού ενδιαφέρου.
Ο ποιητής μας και να ήθελε ν’ αντιδράσει στην κατάσταση αυτή δε θα μπορούσε. Έκανε κι αυτός όπως οι άλλοι, ότι του επιβάλλανε οι γύρω κοινωνικοί όροι. Νιοφερμένος στη Λεμεσό, νέος, έξυπνος, συγγενής του δεσπότη, με τη φήμη του ποιητή, ευχάριστος στην κουβέντα, ετοιμόλογος και πρόθυμος πάντα να πει μιαν αλατισμένη ιστορία ή ένα αισχρό τραγουδάκι, ήτανε φυσικό να γίνει η παρέα των πιο ζωηρών νέων της εποχής. Έτσι γνώρισε τις ταβέρνες και τα καφενεία, στην αρχή για ένα ορεχτικό όπως ήτανε η συνήθεια, ύστερα για περισσότερα. Ώσπου κατάντησε να παίρνει σβάρνα όλα τα ποτοπουλεία. Και να πίνει…
Το πιοτό έγινε το μεγάλο του πάθος. Το πάθος που τον κυρίεψε σιγά-σιγά, που έσβυσε όλα τα όνειρα, που έκοψε όλα τα φτερά, που τον ταπείνωσε και τον εξευτέλισε για να τον καταντήσει σκουπίδι ανθρώπου.
Ο ίδιος καταλάβαινε το κατρακύλημα του αυτό και μισούσε τη ζωή που έκανε, όπως φαίνεται από μερικούς στίχους ενός τραγουδιού του που τιτλοφορούσε «ο γάμος».
… «Στην φωτιάν τα καφενεία, στάχτη τα ποτοπωλεία,
στάχτη και καπνός να γίνουν μέθη, τσόγος
και πορνεία
πού ’ναι άρπαγες της τσέπης, που’ ναι
πρόξενοι αργίας
και φονιάδες της υγείας»
Τα ποτοπωλεία λοιπόν αυτά είναι κυρίως μπακαλοταβέρνες, παντοπωλεία, εμπορικά καταστήματα γενικού εμπορίου ή απλές λαϊκές ταβέρνες με τη σημερινή γνωστή τους μορφή.
Ξακουστές ταβέρνες και μπακαλοταβέρνες στη Λεμεσό τους τελευταίους δύο αιώνες (ανάμεσα σε πολλές άλλες βέβαια, ο κατάλογος είναι απλώς ενδεικτικός) ήταν και αυτές: του Αχιλλέα Κτωρίδη και το «Παρ» (bar) του Αγαθάγγελου που λειτουργούσαν ήδη τουλάχιστον από τα πρώτα χρόνια της αγγλικής κατοχής, από τον 19ο δηλαδή αιώνα.
Για τις δύο μάλιστα αυτές μπακαλοταβέρνες, ποιητής του ύψους ενός Βασίλη Μιχαηλίδη αναγκαζόταν, ανώνυμα βέβαια, να φτιάχνει έμμετρες διαφημίσεις για λογαριασμό εμπόρων της Λεμεσού και να δημοσιεύονται στον τύπο της εποχής υπό μορφή «γκρίζας» διαφήμισης. Ζούσε βλέπετε μέσα στην φτώχεια και την ανέχεια και συμπληρώνει έτσι τον πενιχρό μισθό που του έδιδε το Δημαρχείο της πόλης ως νοσοκόμου, φαρμακοποιού και υγειονομικού επιθεωρητή, ίσως μάλιστα ως ανταμοιβή ένα δυο ποτηράκια κρασί για να ικανοποιήσει το μεγάλο του πάθος.
Απολαύστε λοιπόν τρεις από τις πάρα πολλές που βρίσκουμε διάσπαρτες στον τύπο της πόλης μας για πολλά χρόνια:
«ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥΜΠΟΥΡΙΣΤΗ ΣΥΝΑΜΑ
ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΑΝ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΨΕΥΤΙΚΗ ΡΕΚΛΑΜΑ
Φρέσκα γάλατα και τζάγια, χοιρομέρια μυρωδάτα
Βούτυρον λαμπρόν για μπρέκφαστ και λαμπρά πισκοτ’ αφράτα
Και φαγώσιμα ακόμα πλείστα σε κουτιά βαλμένα
Που’ναι και εις την Αγγλίαν και παντού επαινεμένα .
Στερεούς λαμπρούς σουγιάδες, όπου κόβουν σαν ξουράφι
Στερεούς σαν το διαμάντι, βαρετούς σαν το χρυσάφι
Και πορτομονέ που κρύβουν τον παρά από τους κλέφτες
Άλμπουμ για φωτογραφίες και περίφημους καθρέφτες.
Μυρωδιές για τες κυρίες και διάφορα λουλούδια
Και ποιότητος αρίστης σε πολύ κομψά ποτζούδια.
Εκλεκτά λαμπρά σαπούνια που μοσχοβολούν οι τόποι
Όπου τα θαυμάζουν όλοι και Ανατολή κ’ Ευρώπη.
Της πρωτοχρονιάς παιγνίδια που χαρίζουν στα παιδάκια
Σέλλες δια τους αππάρους και για πιάνα τραπεζάκια.
΄Όλ’ αυτά είν’ εξ Αγγλίας από μέσ’ απ’ το Λονδίνον
από την πηγήν που βγαίνει πάντοτε το πράγμα φίνον.
Τρέξατε στ’ Αγαθαγγέλου να τα βρείτε μαζωμένα
Κι αν αργήσετε ολίγον τότε θάναι πουλημένα.»
(Εφημερίδα Σάλπιγξ 19.12.1898

«ΕΙΔΟΠΟΠΙΗΣΙΣ
Για κονιάκ του Χατζηπαύλου πούναι νέκταρ εις την γεύσιν
και εις την δύναμιν ακόμη, π΄ ανασταίνει και νεκρόν
εις το Παρ τ΄ Αγαθαγγέλου κάθε άνθρωπος ας σπεύσει
είναι ανοικτόν εις πάντα και μεγάλον και μικρόν

Εκεί μέσα θάβρει απ΄όλα, πράμα νεωστί φερμένον
αστακούς, γαρίδες, στρείδια φρέσκα για την Λεμησσόν
περιζήτητον χαβιάρι ακουστόν και φημισμένον
τόσον ώστε που του κλέψαν, στο βαπόριν το μισόν.

Έχει διάφορα μπισκόττα και παστίλιες για τον βήχα
κόρνι φλάουρ που κάμνουν φαγητόν για τα παιδιά
έχει μέντες όπου μόλις κόψει από μίαν τρίχα
στη στιγμήν γεμίζει ο τόπος θαυμασίαν μυρωδιάν
έχει πίκλες σε ποτίλιες και σαρδέλλες σε κουτιά
ρίψετε για τούτα όλα εις το «Παρ» καμιάν ματιά.
(Εφημερίδα «Σάλπιγξ» 20.3.1899)

«ΑΓΓΕΛΙΑ ΟΠΩΣ ΟΠΩΣ/ΝΑ ΤΗΝ ΜΑΘ’ ΟΛΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ

Σαπούνια ωραιότατα και μυρωδιές ωραίες
Π’ αυτά που νέες κάμνουσι και αυτές τις πλέον γραίες.
Σαπούνια πικραμύγδαλο, βιολέττα, γλυκερίνη,
Που εις το δέρμα τίποτα κηλίδας δεν αφήνει
Όλα τα είδη παστιλλιών και μέντας για το βήχα
Και εν ωραιότατον υγρόν να μεγαλών’ η τρίχα
Σκόνιν δια κάθε δόντι σαπημένο είτε μη,
Και ωραιοτάτην πούτρα
Δια κάθε είδους μούτρα
Σε συμφέρουσαν τιμή.
Ωραιότατα για γάμους και κηδείας κουφεττάκια
Πριλαντίν για τους σπανούς για να βγάλουνε μουστάκια
Κοσμετίκ για μουστακάδες να τα κάμουνε οξείες
Αμμονίακον ωραίον δια τες αποπληξίες.
μέλισσαν» λαμπρόν υγρόν δια τας στενοχωρίας
και Κολκρέμ ως βαζελίνας δια τας Κομ-ιλ-φό Κυρίας
Έφερε στο μαγαζί του ο σιορ Ιωαννίδης
Π’ άλλο είναι να τ’ ακούς κι άλλο είναι να τον ίδεις.
Κι αντιπρόσωπος τυγχάνει σε μιαν τράπεζαν γνωστήν
Του Κου Α.Πρασίνου, εις τον κόσμον ξακουστήν.»
(Εφημερίδα Σάλπιγξ 11.10.1903. Υπογραφή «Ένας»)
Αλλες ταβέρνες είναι του Θεόδωρου Μαύρου το Ακταίον ή γυάλινο καφενείο πάνω σε πασσάλους, κατά ένα μεγάλο μέρος μέσα στη θάλασσα, η Όαση του Φούρναρη, το Μπαρ του Σκυριανίδη, η μπακαλοταβέρνα του Γεωργιάδη δίπλα στην Αγία Νάπα, και η περίφημη ταβέρνα του Τούρκου Σουλεϊμάνη στην Πλατεία των Κεσόγληδων (αργότερα μετονομασθείσα σε Πλατεία Ηρώων) που συγκέντρωνε μάλιστα και την... λεμεσιανή «ιντελιγκέντσια» αλλά και τους επισκέπτες καλλιτέχνες εξ Ελλάδος με την πιο φανατική θαυμάστρια του τη μεγάλη Μαρίκα Κοτοπούλη.
Από τις πιο πρόσφατες ταβέρνες που θα θυμούνται σίγουρα και οι νεώτεροι μπορούμε να αναφέρουμε τις ταβέρνες του Ποντικού και του Μαστραπά μέχρι πρόσφατα κοντά στο παλιό λιμάνι, τη μπακαλοταβέρνα του Φοινιώτη στη γωνία των οδών Ανεξαρτησίας και Αγ. Ανδρέου, η μπακαλοταβέρνα του Πόλυ στη γωνία Ανδρέα Δρουσιώτη και Καποδίστρα, δίπλα στην πλατεία Ηρώων και τέλος η μπακαλοταβέρνα του Ζήνωνα Λαζάρου στη γωνία των οδών Αγίου Ανδρέου και Κρήτης (αργότερα μετονομασθείσα σε οδό Γ. Κατσουνωτού).
Η ταβέρνα του Ζήνωνα Λαζάρου πέρασε στη συνέχεια στα χέρια του Κώστα Αδαμίδη και είναι η μόνη που υπάρχει μέχρι σήμερα για να μας θυμίζει μια ιστορία και μια παράδοση πέραν του αιώνος.
Σήμερα πέρασε στη διεύθυνση του Αδαμίδη υιού, του Γιάγκου και από μπακαλοταβέρνα πήρε τη μορφή της κλασικής πλέον ταβέρνας, με την συμβολική ονομασία «Η φωλιά του Κούκου» και με συνδυασμό τραπεζιού και πάγκου. Αλήθεια ποιος δεν θυμάται τον πάγκο του Ποντικού και του Φοινιώτη , εκεί όπου μεταξύ κρασιού, κονιάκ και σαρδέλας λύνονταν όλα τα φιλοσοφικά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα του αιώνα!
«Η φωλιά του Κούκου» λοιπόν θα έπρεπε κατά την ταπεινή μας γνώμη, να προστατευθεί, να κηρυχθεί ως διατηρητέο είδος μιας ψυχαγωγίας με ιδιαίτερη σημασία στην ιστορία της πόλης (το κτίριο στο οποίο στεγάζεται είναι ήδη διατηρητέο).
Τέτοιου είδους μέρη στην πολιτισμένη Ευρώπη με τον σεβασμό στην παράδοση της είναι όχι μόνο προστατευμένα αλλά και επιδεικνύονται από τους αρμόδιους του τουρισμού και των τοπικών αρχών με μεγάλη περηφάνια.
Νοουμένου βέβαια ότι οι αρμόδιοι αυτοί ξέρουν και εκτιμούν μια τέτοια παράδοση...

"ΜΕΓΑΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ", Ερωτήματα και προβληματισμοί

Με ανησυχία παρακολουθούμε την πρόθεση αποδέσμευσης κονδυλιών – συνολικά φτάνουν τα 3,800.000 ευρώ που αφορούν στις αμοιβές και στα έξοδα για μελέτες και εμπειρογνώμονες του υπό σχεδιασμό «Μεγάρου Πολιτισμού» χωρίς να προηγηθεί ουσιαστική και σε βάθος συζήτηση τόσο για την ίδια την αναγκαιότητα ενός τέτοιου έργου και τον βαθμό εμπλοκής του κράτους, όσο και για τις προδιαγραφές, τους στόχους, τη στελέχωση και τη βιωσιμότητα του.Δεν είμαστε ενάντια σε έργα υποδομής, αντίθετα η ανησυχία μας για τη μη ολοκλήρωση σειράς έργων πολιτιστικής υποδομής που εκκρεμούν για χρόνια, όπως μεταξύ άλλων, σύγχρονη Κρατική Πινακοθήκη και Βιβλιοθήκη, επαρκή Αρχαιολογικά Μουσεία σε όλες τις πόλεις, θέατρο για το ΘΟΚ, θεατρικό μουσείο, μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, κέντρα χορού, στέγη για τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, νέο και σύγχρονο θέατρο στην Πάφο, βιβλιοθήκες, κέντρο κινηματογράφου, αίθουσες και αμφιθέατρα σε κοινότητες και χωριά , αποκατάσταση του (πυρπολημένου) θεάτρου ΣΚΑΛΑ και πολλά ακόμη, μας κάνει πιο επιφυλακτικούς απέναντι στην ταχύτητα – και αδιαφάνεια - που ένα τέτοιο μεγάλο έργο τροχοδρομήθηκε και αυτοπροσδιορίστηκε ως ύψιστο πολιτιστικό έργο. Ένα Μέγαρο, του οποίου μόνο η οικοδόμηση ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια ευρώ, ένας οργανισμός χωρίς ξεκάθαρους στόχους και σκοπούς, χωρίς να τεκμηριωθεί η αναγκαιότητα του, χωρίς μια μελέτη βιωσιμότητας, χωρίς να υπάρχει η απαραίτητη διαφάνεια στην στελέχωση, στην διαχείριση.Βέβαια αν το έργο αυτό είναι αποτέλεσμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η οποία και έχει εξεύρει όχι μόνο τους πόρους οικοδόμησης του αλλά και διαχείρισης και λειτουργίας του, τότε όλες οι επιφυλάξεις μας αίρονται και πρώτοι καλωσορίζουμε τέτοιες πρωτοβουλίες και γενναιόδωρες προσφορές προς τον τόπο.Αν όμως τόσο η οικοδόμηση όσο και η μελλοντική λειτουργία και διαχείριση του βασίζεται στη στήριξη του από το κράτος – όπως φοβούμαστε ότι θα είναι - η ευθύνη της πολιτείας είναι τεράστια απέναντι στο φορολογούμενο, στο δημιουργό, σ’ όλους εκείνους τους μη κερδοσκοπικούς φορείς και οργανισμούς που «ζητιανεύουν» για μερικές χιλιάδες κάθε χρόνο.Το τελευταίο επιχείρημα μάλιστα που ακούστηκε ότι το «Μέγαρο Πολιτισμού» θα χρησιμεύσει στη «φιλοξενία των εκδηλώσεων και των συσκέψεων στη διάρκεια της εξάμηνης προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Κυπριακή Δημοκρατία το 2012», είναι ενδεικτικό της σύγχυσης που επικρατεί αλλά και της ουσιαστικής σχέσης που φαίνεται πως δεν θα έχει το Μέγαρο με τον Πολιτισμό, αφού μάλλον προορίζεται για χώρος μαζικών εκδηλώσεων, συνεδρίων και κοινωνικών γεγονότων, κάτι που αναμφίβολα δεν εμπίπτει στις προτεραιότητες μιας σωστής πολιτιστικής πολιτικής.Θεωρούμε ότι πρέπει να τεθεί ξανά σε διάλογο, το θέμα της ανάγκης ή μη, ίδρυσης ενός «Μεγάρου Πολιτισμού» τέτοιου μεγέθους και προδιαγραφών, να δοθεί η αναγκαία ενημέρωση, να τοποθετηθούν οι πολιτιστικοί φορείς του τόπου, οι τοπικές αρχές αλλά και ο απλός πολίτης και μόνο μετά και χωρίς βιασύνη να παρθούν οι κατάλληλες αποφάσεις.Ταυτόχρονα όμως είναι καιρός η Πολιτεία να δεσμευτεί με χρονοδιαγράμματα για έναρξη των εργασιών όλων των άλλων έργων που επείγουν για μια σωστή πολιτιστική υποδομή του τόπου, ώστε αντί ενός «θολού» Μεγάρου να δημιουργηθούν πολλές ζωντανές εστίες Πολιτισμού.
ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ:
1. Αβάνη Νινέττα2. Αβραάμ Πόπη, Ηθοποιός3. Αγαθοκλέους Άλκης , Μουσικός4. Αδειλίνης Γιάννης, Δημοσιογράφος, Διευθυντής Σύνταξης Time-Out5. Αθανασίου Ανδρέας6. Αλεξάκη Μάρσια7. Αλλαγίωτης Μιχάλης, Πολιτικός Μηχανικός8. Αναγιωτός Πάμπης, Συγγραφέας9. Αναξαγόρου Κωνσταντίνος Λειτουργός Πανεπιστημίου10. Αναξαγόρου Νάντια Προϊστάμενη Πολιτιστικών Υπ. Δήμου Λεμεσού11. Αναστασίου Γιάννος , Αρχιτέκτονας12. Ανδρεόπουλος Δημήτρης, Γιατρός, Ογκολογικό Τράπεζας Κύπρου13. Ανδρεοπούλου –Κολώτα Μαρία Αρχιτέκτονας14. Ανδρονίκου Κατερίνα, Βρετανικό Συμβούλιο15. Αντωνιάδου Γεωργία, «Κέντρο Τεχνών Πανίκος Μαυρέλλης»16. Ανωγυριάτης Μαρίνος, Ηθοποιός-Σκηνοθέτης-θεατρολόγος-Προεδρος Θεάτρου Versus.17. Βασιλειάδης Φαίδωνας18. Βασιλείου Αλέξης19. Βασιλείου Νίκη, Θέατρο ΡΙΑΛΤΟ20. Βαφέας Αντώνης, Δικηγόρος21. Βρυωνίδης Παύλος, Φωτογράφος22. Βρυώνη Νικόλας23. Γαβριηλίδης Εύης, Σκηνοθέτης24. Γαλανού Αλεξάνδρα, Ποιήτρια25. Γεννάρης Κώστας, Δημοσιογράφος - Πολιτικός Ερευνητής26. Γεωργιάδης Στέλιος27. Γεωργιάδου Κατερίνα, Αρχιτέκτονας28. Γεωργίου Αντώνης, Λογοτέχνης29. Γεωργίου Νατάσα, Χορογράφος30. Γεωργίου Παντελής, Συγγραφέας31. Γεωργίου Χριστίνα Α., Μουσικολόγος32. Γιαπάνης Γιάννης Σκηνοθέτης33. Γιωρκάτζης Λάμπρος34. Δανός Αντώνης, Λέκτορας ΤΕΠΑΚ , Ιστορικός Τέχνης35. Δευτέρας Νικόλας, Πολιτικός Αναλυτής36. Δημητριάδου – Σαλτέ Βαλεντίνα, Εκπαιδευτικός37. Δημητρίου Εύη, Χορογράφος, χορεύτρια38. Δημητρίου Ηλίας , Σκηνοθέτης39. Δημητρίου Νέδη -Αντωνιάδη, Ηθοποιός40. Δημοσθένους Δώρος, Μουσικός-Τραγουδιστής41. Δημητρίου Γιώργος, Γιατρός42. Δήμου Ν. Δήμος43. Διονυσίου Νάνσια44. Δωρίτη Μαρία, Ζωγράφος45. Ερωτοκρίτου Άθως, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής46. Επαμεινώντας Χάρης, Καλλιτέχνης47. Ευσταθίου Άντρος , Ζωγράφος48. Εφεσόπουλος Ανδρέας, ζωγράφος49. Ζάμπογλου Νίκος, Καθηγητής Ογκολογίας Πανεπ. Κλινική Φραγκφούρτης50. Ζιβανάρη Αντρέ51. Ηλιοφώτου Σάββας, Δήμαρχος Στροβόλου52. Ήρωας Δώρος, Μέλος Δ.Σ. ΕΘΑΛ53. Θεοδότου Πόλυ54. Θεοδωρίδης Ιούλιος, Πρ. Συντ. Συμβουλίου Πολιτιστικών Φορέων Λεμεσού55. Θεοδώρου Θεόδωρος, Σχεδιαστής κοσμημάτων56. Θεοφάνους Νικόλας, PA& Live Event Producer57. Θεοφίλου Δώρα, Εκπαιδευτικός58. Θεοφίλου Θεκλίνα , Εκπαιδευτικός59. Θεοφίλου Στέλιος60. Ιακώβου Αναστασία, Γραφίστας61. Ιωαννίδης Γιάννης62. Ιωαννίδης Γιάννης, Χορογράφος63. Ιωάννου Ιωάννα, Εκπαιδευτικός64. Ιωσηφίδης Αλέξανδρος65. Κoλιάς Περικλής , Εικαστικός66. Καζαντζή, Κατερίνα Ηθοποιός67. Κακογιάννη Κώστας, Μουσικός68. Καρακατσάνης Μιχάλης, Μουσικός, MA Arts Management69. Καρανίκης Νίκος, Πολιτιστικός παράγοντας70. Καρσερά Μαρία, Σκηνοθέτης71. Κατσούρη Ντίνα, Ποιήτρια, εκδότρια λογοτεχνικού περιοδικού ΑΝΕΥ72. Καυκαρίδης Κώστας, Σκηνογράφος73. Καυκαρίδης Στέλιος, Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Δ.Σ Σατιρικό Θέατρο74. Καυκαρίδης Χάρης, Σκηνογράφος75. Καυκαρίδου Μαρία, Θεατρολόγος, εκπαιδευτικός76. Καυκαρίδου Παναγιώτα, Εκδότρια77. Κεντώνης Αχιλλέας, Διευθυντής Πολ. Ιδρύματος ΑΡΤΟΣ78. Κλεοβούλου Ρούλα, Χορογράφος, χορεύτρια79. Κοίζας Αντώνης, Ακαδημαϊκός, μουσικός80. Κολακίδης Γιάννης, Αρχιτέκτονας81. Κολώτας Ισίδωρος, Διεύθυνση επικοινωνίας/ προβολής82. Κολώτας Κωστής, Εκπαιδευτικός, Μεταφραστής αρχαίου θεάτρου83. Κολώτας Τίτος, Δημοσιογράφος, ερευνητής Ιστορίας της Λεμεσού84. Κονναρή Μύρια85. Κοραή Εύη86. Κουζάλης Πάμπος, Εκπαιδευτικός, λογοτέχνης87. Κουμούσιη Άννα88. Κούτα Μελίτα, Σκηνογράφος89. Κοφτερού Σταυριάνα90. Κυπριανού Στέλιος91. Κυριακίδης Ηλίας, Ζωγράφος92. Κυριακίδης Παρασκευάς, Επιχειρηματίας93. Κυριάκου Γιώτης94. Κυριάκου Κυριάκος, Βιβλιοπώλης95. Κυριάκου Μαρία, ΟΜΑΔΑ ONE/OFF96. Κωνσταντινίδου Μαίρη, Αγιογράφος97. Κωνσταντίνου Κώστας, Πρόεδρος ΕΠΙΛΟΓΗΣ98. Κωνσταντίνου Μαριλένα99. Κωνσταντίνου Πέτρος, Αρχιτέκτων100. Κωνσταντίνου Χ. Άντρη, Διδάκτορας Θεατρολογίας101. Κωστή Ντία, Μουσικός102. Λαμάρη Κάτια, Μεταφράστρια103. Λάμπρου-Πρωτοπαπά Μαίρη104. Λάρκου Λάρκος, Συνθέτης-Μουσικός105. Λοϊζου Μίκης, Σκηνογράφος106. Μαγγλή Ιουλία107. Μακαρίου Αντρέας, Ζωγράφος108. Μακρίδης Κώστας, Ερευνητής, συγγραφέας109. Μαλά Κολώνια Λήδα, Επαρχ. Γραμματέας Κιν. Οικολόγων110. Μαλλοτίδη Στέλλα, Εκπαιδευτικός-Ηθοποιός111. Μανδρή Μαρίνα, Ηθοποιός112. Μαραγκού Άννα Αρχαιολόγος-συγγραφέας113. Μαραγκού Νίκη, Συγγραφέας114. Μάρτιν Μαρίνα, Κίνημα Οικολόγων115. Μαχλουζαρίδη Λένα116. Μέη Έλλη117. Μελά Λούλα118. Μελέκη Μόνικα, Ηθοποιός119. Μελέκης Ανδρέας, Σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής θεάτρου ΣΚΑΛΑ120. Μελίδης Κωνσταντίνος, υποψ. διδάκτορας κλασικής φιλολογίας121. Μελίδης Χρήστος, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλ. Λεμεσού, Γραμ. ΕΘΑΛ122. Μελίδου Χλόη, Χορογράφος123. Μερακλής Παναγιώτης, Μουσικός124. Μικελλίδης Δημήτρης, Πρόεδρος ΠΟΕΔ125. Μιχαηλίδης Αλέξης, Αντιδήμαρχος Λάρνακας126. Μιχαηλίδης Εύης, Σχεδιαστής κοσμημάτων127. Μιχαηλίδης Θαλής, Τεχνικός Θεάτρου128. Μιχαηλίδης Μανώλης, Ηθοποιός129. Μιχαηλίδης Μαρίνος, Ιατρός130. Μιχαηλίδου Λούλη, Μορφωτικός Λειτ. Υπ. Παιδείας & Πολιτισμού -Ποιήτρια131. Μόζορας Μιχάλης, Γλύπτης – Μουσικός132. Μουζούρη Χριστιάνα133. Μούσκου Σόφη134. Μπαρτζής Πάνος , Ναυπηγός ΟΜΑΔΑ ONE/OFF135. Μπεμπεδέλη Δέσποινα, Ηθοποιός136. Μπλακ Χέλεν, Εικαστικός137. Νεοκλέους Ερμής138. Νεοκλέους Ηλίας139. Νικήτα Catherine Louis Διευθ. Κέντρου Ευαγόρα Λανίτη140. Νικολάου Ελένη141. Νικολάου Π. Ρωξάνη, Εκδότης λογοτεχνικού περιοδικού Το Ψιχάδι142. Νίκος Γεωργιάδης143. Ντέτσερ Γεωργία, Καλλιτεχνική Διευθύντρια ΡΙΑΛΤΟ144. Ξενάκης Κυριακίδης, Θέατρο Αντίδοτο145. Οικονόμου Γιάννος , Εικαστικός146. Ολυμπίου Χριστίνα, Γραφίστας147. Όουεν Ζακλίν, Board of Dancecyprus148. Παναγιώτου Ιωάννα, Οινοπαραγωγός /οικολόγος149. Παναγιώτου Χριστόδουλος, Εικαστικός150. Παπαδόπουλος Κ. Γιώργος, Ακαδημαϊκός151. Παπαδόπουλος Μιχάλης, Δημοσιογράφος152. Παπαδόπουλος Παναγιώτης153. Παπαευγόρου Μιχάλης, Δημοσιογράφος, διευθυντης Κανάλι 6154. Παπαϊωάννου Αγνή, Σύμβουλος Ευρωπαϊκών προγραμμάτων155. Παπαλαζάρου Αλεξία, Σκηνοθέτις, Καλ. Διευθύντρια Ανοικτού Θεάτρου156. Παπαναστασίου Στάλω Δημοσιογράφος157. Παπαχαραλάμπους Μαρία, Δημιουργός , Πολ. Ίδρυμα ΑΡΤΟΣ158. Παρασκευαϊδου Παυλίνα, Θεωρητικός Τέχνης, υποψ. Διδάκτωρ, Visual Cultures, Goldsmith’s, University of London159. Παυλίδου Έλενα, Πολ. Ίδρυμα ΑΡΤΟΣ160. Παυλίδου Ροζίτα, Λειτουργός Έρευνας ΤΕΠΑΚ161. Παύλου Αντρέας, Ηχολήπτης162. Παφίτης Κυρίακος, Φοιτητής - Πολιτικός Μηχανικός163. Περδίου Σάντρη, Εκπαιδευτικός164. Περδίκης Γιώργος, Βουλευτής Οικολόγων165. Περδίκη –Παναρέτου Ηλέκτρα, Ειδική Παιδαγωγός166. Πετεινάρης Βασίλης, Φωτογράφος167. Πετρίδης Πέτρος168. Πετρίδου-Γεωργίου Λιάνα, εκπαιδευτικός169. Παπαδόπουλος Αλέξης, Αρχιτέχτονας170. Πολασκαρίδης Αντώνης, Δ.Σ Σατιρικό Θέατρο171. Πολυκάρπου Τώνια, Μουσικός172. Ποταμίτης Φαίδων , Γλύπτης173. Παντελίδου Αγγελική174. Παναγή Τότης175. Πάρπα Έλενα, Υπεύθυνη έκδοσης Περιοδικού Υ.Γ.176. Ρεγγίνος Δημήτρης , Μουσικός177. Σάββα Χρ. Έλενα, Εκπαιδευτικός178. Σαμαρά Άννα, Διακοσμήτρια179. Σουκιούρογλου Ερικ , Επιχειρηματίας180. Σουκιούρογλου Μελίνα181. Σοφοκλέους Χρήστου Σούλλα, Καλλιτέχνης182. Σπαρτιάτης Κυριάκος, Εκπαιδευτικός183. Σταυρίδης Φοίβος, Συγγραφέας184. Σταυρινίδου Γεωργία, Δημ. Υπάλληλος185. Στυλιανού Β. Δανάη, Σκηνοθέτις186. Στυλιανού Βάσος, Φωτογράφος187. Στυλιανού - Φλουρέντζου Μαρία, Επιχειρηματίας188. Συλβέστρου Πανίκος– Επιχειρηματίας189. Σύννος Νίκος, κινηματογραφιστής190. Σωτηρίου Αγγελίνα, Εθνομουσικολόγος191. Ταντελέ Μόνικα, Βρετανικό Συμβούλιο192. Τίγκιλης Μηνάς, Σκηνοθέτης, θεατρολόγος, καλλιτεχνικός διευθ. ΕΘΑΛ193. Τουμαζής Γιάννης, Διευθ. Δημ. Κέντρου Τεχνών Λ/σίας και Ιδρ. Πιερίδη194. Τουμάζου Αργυρώ, Κριτικός Θεάτρου195. Τσουλόφτας Γιάννης, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός196. Φαντάρου Νάταλι197. Φιαλά Δήμητρα198. Φιαλάς Γεώργιος, Εκπαιδευτικός199. Φιαλά Σουζάνα, Εικαστικός200. Φαρμακάς Αντώνης/ Φωτογράφος201. Φέκκος Τάκης202. Φιακά Μαρία203. Φιλή Κάτια, Δημοσιογράφος-Παραγωγός τηλεόρασης204. Φλωρίδης Άδωνις, Σκηνοθέτης, θεατρικός συγγραφέας205. Χ’ Γιάννης Γιάγκος, Πολιτιστικός Παραγωγός206. Χ’’Μανώλης Μανώλης, Εικαστικός207. Χαλλάκ Μπιλάλ, Ιδιοκτήτης Γκαλερί208. Χαμπής Κιατίπης, Συγγραφέας209. Χαράκη Λία, Χορογράφος210. Χαράκη Μαχαιρά Εύη211. Χαραλαμπίδης Ανδρέας, Ζωγράφος- Πάφος212. Χαραλαμπίδης Νίκος, Εικαστικός – Γεν. Επιμ Πινακοθήκης Ρόδου και Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Δωδεκανήσου213. Χαραλάμπους Χαράλαμπος, Μουσικός214. Χατζηαντώνη Μαρία215. Χατζηιωάννου Μιχάλης216. Χατζηνικολάου Νίκος, Δημοτικός Υπάλληλος217. Χατζηπαύλου Εύη, Ακαδημαϊκός218. Χατζηπιερής Πιερής, Πολιτικός Μηχανικός219. Χ''Παύλου Ματίνα220. Χρήστου Γιώργος, Ηχολήπτης221. Χ' Γεωργίου Αγαθοκλής, Ψυχολόγος222. Χαραλάμπους Μάριος, Πολιτιστικές Σπουδές223. Χατζησάββας Σοφοκλής Δρ., πρώην διευθυντής Τμήματος Αρχαιοτήτων224. Χρήστου Έλζα, Γερμ. Φιλόλογος225. Χριστοδουλίδης Ανδρέας, Σκηνοθέτης, καλλ. διευθυντής θεάτρου Ένα226. Χριστοδουλίδου Έλενα, Μορφωτική Λειτ. Α’ Πολιτιστικές Υπηρεσίες Υπ. Παιδείας227. Χριστοδουλίδου Έλενα, Πρόεδρος Νέας Κίνησης Κυπρίων Χορογράφων228. Χρίστου Άγγελος, Πολιτικός Μηχανικός229. Χριστοφή Πρόδρομος, Δημ. Υπάλληλος230. Χριστοφόρου Μαρία, Δημ. Υπάλληλος231. Alphas Efthymia232. Αni swk233. Bogdanovic Nenad, Μουσικός234. Haji Mike235. Masis der Parthogh – δημοσιογράφος236. Stephen Nugent237. Καυκαρίδου Μαριάννα , Ηθοποιός238. Αποστολίδης Φώτης , Ηθοποιός239. Μιχαήλ Λουκία, Ηθοποιός240. ΖήνωνοςΓαλάτεια , Ηθοποιός241. ΜιχαήλΞένια , Ηθοποιός242. Γρηγοριάδης Χρήστος , Ηθοποιός243. Μουαϊμης,Γιώργος Ηθοποιός244. Μελετίου Ισαβέλλα , Ηθοποιός245. Γιάλλουρου'Ελενα , Λογίστρια
246. Λαμάρη Έλενα Μουσικός
247. Πηλαβάκη Ελίζαμπεθ
248. Τεμβριώτης Μάριος
249. Μαραγκού Μαρίνα
250. Κυθραιώτου Φλωρεντία
251. Λαζάρου Στάλω Εκπαιδευτικός
252. Χατζηγαβριήλ Μάικ Ιατρός
253. Νεοκλέους Κ. Ερμής
254. Κωνσταντή Παναγιώτης
255. Κολώτας Χρήστος Ιατρός-Ογκολόγος Ελβετία
256. Ιωάννου Έφη-Βάιναλ
257. Παύλου Σουζάννα
258. Λουίζα Μαραγκού
259 Ζερβίδου Μαργαρίτα
260. Αποστολίδου Ελένη , Ερευνήτρια
261. Ιωάννου Κ. Στέλιος
262. Λύρα Αντωνία
263. Χρίστου Ελένη
264. Ανθή Γαβριηλίδου, Κοινοβουλευτική Συνεργάτης

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Ερωτικός κατ όνομα

Τη δόξα και την δύναμη του αυτοκράτορα του ζήλεψε
ο δούκας άρχοντας της Κύπρου, Θεόφιλος ο Ερωτικός,

που τη φήμη του έκανε επώνυμο,

εν έτει σωτηρίω 1042 από Χριστού γεννήσεως

και 712 από της Νέας Ρώμης κτήσεως.

Μα στο αίμα το κίνημα του πνίγηκε

παίρνοντας στο λαιμό του, φτωχούς και εξαθλιωμένους,

τους κύπριους που τον ακλούθησαν.

Ο Κωνσταντίνος ο Χαγέ πεμπάμενος του Αυτοκράτορα,

στην Πόλη την Βασιλεύουσα σιδηροδέσμιο και εξευτελισμένο

τον μεταφέρει.

Όμως ο εξευτελισμός του ετούτος

αρκετός δεν φάνηκε στον Αυτοκράτορα τον Κωνσταντίνο τον Μονομάχο.

Παράδειγμα έπρεπε να γίνει

για όσους στην βυζαντινή του επικράτεια

έκαναν τέτοιες σκέψεις πονηρές.

Μια διαπόμπευση του άξιζε προτού την κεφαλή του πάρει

ανάλογη κι αντάξια της φήμης και τ ονόματος του!

Με γυναικεία ενδύματα τον έντυσε

και στον Ιππόδρομο τα πλήθη μάζεψε για να τον γιουχαΐσουν.

Τόσο πληγώθηκε η φήμη του Ερωτικού, κατ όνομα μονάχα πλέον,

που, αν προλάβαινε προτού την κεφαλή του πάρουν,

θ αυτοκτονούσε έντιμα μα προ παντός αντρίκια.

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

«Θέλει αρετήν και τόλμην» η δημοκρατία

Είναι από χρόνια τώρα πανθομολογούμενος κοινός τόπος πως ο περί Δήμων Νόμος που ψηφίστηκε τον Οκτώβριο του 1985 «περί της σύστασης και λειτουργίας των δήμων στην Κύπρο» είναι από καιρού ξεπερασμένος και αναχρονιστικός ιδιαίτερα με την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και των προβλεπομένων από αυτή θεσμικών αρχών για διευρυμένης μορφής τοπική αυτοδιοίκηση σε όλα τα επίπεδα. Κυρίως με την εφαρμογή της Αρχής της Επικουρικότητας(σκοπός της αρχής αυτής είναι να εξασφαλίζεται ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται όσο το δυνατόν πλησιέστερα στον πολίτη)από τη μια, αλλά και της Αναλογικότητας από την άλλη, τόσο σε επίπεδο περιφερειών-επαρχιών όσο και σε επίπεδο δήμων. Ο ισχύων νόμος και η δομή διακυβέρνησης στην Κύπρο μετεξέλιξη των προηγούμενων υφιστάμενων νόμων της αποικιοκρατίας, μικρή μόνο πρόοδο αποτελεί προς τα σύγχρονα ευρωπαϊκά θεσμικά πλαίσια. Αντίθετα μάλιστα κάτω και από μικροκομματικούς υπολογισμούς της εποχής που δημιουργήθηκε και καθιερώθηκε («περισσότεροι Δήμοι =περισσότεροι ημέτεροι Δήμαρχοι») περιέπλεξε ακόμα περισσότερο τα πράγματα κάνοντας το καθεστώς τοπικής αυτοδιοίκησης πολυπλοκότερο, αναποτελεσματικότερο, πολυέξοδο και πολυδάπανο και σε πολλές περιπτώσεις και παράλογο. Κυρίως με την πολυδιάσπαση της τοπικής αυτοδιοίκησης σε μεγάλο αριθμό μικρών Δήμων, σε μια χώρα που ολόκληρος ο πληθυσμός της είναι μια συνοικία της Αθήνας ή έστω της Ν. Υόρκης.
Το θέμα της ανανέωσης των θεσμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν είναι καινούργιο. Μόνο που όλο και συζητείται και όλο και κοιμάται χρόνια τώρα, κάτω και από μικροπολιτικούς και μικροκομματικούς υπολογισμούς όπως είπαμε, από τη μια και του συνδρόμου του υδροκεφαλισμού της λευκωσιατοκεντρικής εξουσίας από την άλλη.
Ο γράφων μαζί με άλλους ενεργούς πολίτες το έκανα σημαία τους όταν το 1996 κατέβηκαν στις δημοτικές εκλογές με την «Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών η Πόλη μας», με κύριο αίτημα την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό, πετυχαίνοντας, τουλάχιστον στο θέμα αυτό… «μηδέν εις το πηλίκο»! Γίνεται και πάλιν επίκαιρο με αφορμή τις νέες προτάσεις της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου για τον εκσυγχρονισμό της νέας δομής και λειτουργίας της ελληνικής πολιτείας και την ανακυττάρωση Τοπικής Αυτοδιοίκησης με το όνομα «Σχέδιο Καλλικράτης»(από το όνομα του σπουδαίου αρχιτέκτονα της αρχαιότητας Καλλικράτη) και ως συνέχεια του «Σχεδίου Καποδίστριας» που επίσης κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καθιέρωσε πριν μερικά χρόνια.
Το σχέδιο αυτό προβλέπει ανάμεσα σε πολλά άλλα ρηξικέλευθα και προοδευτικά μέτρα και την συγχώνευση των νομαρχιών σε 13 περιφέρειες, με αιρετούς περιφερειάρχες, και μείωση των δήμων από 1.034 σε 370.
Ανακοινώνοντας το σχέδιο αυτό ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας το χαρακτήρισε ως «ριζοσπαστική δομική αλλαγή» που βάζει «νέα θεμέλια στη λειτουργία και τη δομή της πολιτείας».
Στη Κύπρο συνηθίζουμε να ειρωνευόμαστε τους «καλαμαράδες» για το σύστημα δημοσίας διοίκησης τους και να περηφανευόμαστε για το δικό μας σύστημα που κληρονόμησε η «αποτελεσματική» αγγλική αποικιοκρατική μας διακυβέρνηση. Και πάνω σ αυτό επαιρόμαστε και υπνώνουμε 50 χρόνια τώρα «ελευθέρου βίου».
Ιδού λοιπόν μια ευκαιρία να μιμηθούμε και μια φορά έστω, τους «οπισθοδρομικούς καλαμαράδες»!
«Θέλει αρετήν και τόλμην» η δημοκρατία και ο τολμών νικά!

Από την τακτική στήλη μου στην εφημερίδα "Φωνή της Λεμεσού"