«Θέλει αρετήν και τόλμην» η δημοκρατία

Είναι από χρόνια τώρα πανθομολογούμενος κοινός τόπος πως ο περί Δήμων Νόμος που ψηφίστηκε τον Οκτώβριο του 1985 «περί της σύστασης και λειτουργίας των δήμων στην Κύπρο» είναι από καιρού ξεπερασμένος και αναχρονιστικός ιδιαίτερα με την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και των προβλεπομένων από αυτή θεσμικών αρχών για διευρυμένης μορφής τοπική αυτοδιοίκηση σε όλα τα επίπεδα. Κυρίως με την εφαρμογή της Αρχής της Επικουρικότητας(σκοπός της αρχής αυτής είναι να εξασφαλίζεται ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται όσο το δυνατόν πλησιέστερα στον πολίτη)από τη μια, αλλά και της Αναλογικότητας από την άλλη, τόσο σε επίπεδο περιφερειών-επαρχιών όσο και σε επίπεδο δήμων. Ο ισχύων νόμος και η δομή διακυβέρνησης στην Κύπρο μετεξέλιξη των προηγούμενων υφιστάμενων νόμων της αποικιοκρατίας, μικρή μόνο πρόοδο αποτελεί προς τα σύγχρονα ευρωπαϊκά θεσμικά πλαίσια. Αντίθετα μάλιστα κάτω και από μικροκομματικούς υπολογισμούς της εποχής που δημιουργήθηκε και καθιερώθηκε («περισσότεροι Δήμοι =περισσότεροι ημέτεροι Δήμαρχοι») περιέπλεξε ακόμα περισσότερο τα πράγματα κάνοντας το καθεστώς τοπικής αυτοδιοίκησης πολυπλοκότερο, αναποτελεσματικότερο, πολυέξοδο και πολυδάπανο και σε πολλές περιπτώσεις και παράλογο. Κυρίως με την πολυδιάσπαση της τοπικής αυτοδιοίκησης σε μεγάλο αριθμό μικρών Δήμων, σε μια χώρα που ολόκληρος ο πληθυσμός της είναι μια συνοικία της Αθήνας ή έστω της Ν. Υόρκης.
Το θέμα της ανανέωσης των θεσμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν είναι καινούργιο. Μόνο που όλο και συζητείται και όλο και κοιμάται χρόνια τώρα, κάτω και από μικροπολιτικούς και μικροκομματικούς υπολογισμούς όπως είπαμε, από τη μια και του συνδρόμου του υδροκεφαλισμού της λευκωσιατοκεντρικής εξουσίας από την άλλη.
Ο γράφων μαζί με άλλους ενεργούς πολίτες το έκανα σημαία τους όταν το 1996 κατέβηκαν στις δημοτικές εκλογές με την «Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών η Πόλη μας», με κύριο αίτημα την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό, πετυχαίνοντας, τουλάχιστον στο θέμα αυτό… «μηδέν εις το πηλίκο»! Γίνεται και πάλιν επίκαιρο με αφορμή τις νέες προτάσεις της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου για τον εκσυγχρονισμό της νέας δομής και λειτουργίας της ελληνικής πολιτείας και την ανακυττάρωση Τοπικής Αυτοδιοίκησης με το όνομα «Σχέδιο Καλλικράτης»(από το όνομα του σπουδαίου αρχιτέκτονα της αρχαιότητας Καλλικράτη) και ως συνέχεια του «Σχεδίου Καποδίστριας» που επίσης κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καθιέρωσε πριν μερικά χρόνια.
Το σχέδιο αυτό προβλέπει ανάμεσα σε πολλά άλλα ρηξικέλευθα και προοδευτικά μέτρα και την συγχώνευση των νομαρχιών σε 13 περιφέρειες, με αιρετούς περιφερειάρχες, και μείωση των δήμων από 1.034 σε 370.
Ανακοινώνοντας το σχέδιο αυτό ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας το χαρακτήρισε ως «ριζοσπαστική δομική αλλαγή» που βάζει «νέα θεμέλια στη λειτουργία και τη δομή της πολιτείας».
Στη Κύπρο συνηθίζουμε να ειρωνευόμαστε τους «καλαμαράδες» για το σύστημα δημοσίας διοίκησης τους και να περηφανευόμαστε για το δικό μας σύστημα που κληρονόμησε η «αποτελεσματική» αγγλική αποικιοκρατική μας διακυβέρνηση. Και πάνω σ αυτό επαιρόμαστε και υπνώνουμε 50 χρόνια τώρα «ελευθέρου βίου».
Ιδού λοιπόν μια ευκαιρία να μιμηθούμε και μια φορά έστω, τους «οπισθοδρομικούς καλαμαράδες»!
«Θέλει αρετήν και τόλμην» η δημοκρατία και ο τολμών νικά!

Από την τακτική στήλη μου στην εφημερίδα "Φωνή της Λεμεσού"